Rozdział 4

Juhu! Dostałam się do komputera i po długim oczekiwaniu strona się załadowała :)

Postanowiłam jeszcze dzisiaj dodać nowy rozdział, bo nie wiem czy jutro będę miała czas... i tyle cierpliwości ;P

Mam nadzieję, że się wam spodoba :) zapraszam do czytania i komentowania :)

Violetta

Gdy wyszłam do ogrodu zobaczyłam samych dorosłych. Mogłam się tego domyślić. Ale chwila... Ten chłopak nie wygląda na jednego ze współpracowników taty...

 I rozmawia z Diego. Podeszłam do nich.

- Cześć - przywitałam się.

- Hej! - uśmiechnął się Diego - Wszystkiego najlepszego jeszcze raz!

- Dziękuję.

- Violu to mój przyjaciel Leon. Leon to jest Violetta.

- Miło mi cię poznać - uśmiechnął się Leon - Ślicznie wyglądasz. Masz ochotę zatańczyć?

Nie byłam w stanie odpowiedzieć, więc tylko pokiwałam głową i wyszliśmy na parkiet.

Leon

Diego miał rację. Violetta jest bardzo ładna. Szkoda, że nie chodzi do nas do szkoły. Mógłbym ją wtedy wiedzieć codziennie. Gdy piosenka się skończyła podszedł Diego i spytał czy Viola zatańczy teraz z nim. Przez chwilę miałem ochotę powiedzieć, że będzie tańczyła tylko ze mną. Verdas ogarnij się. Potem cały czas rozmawialiśmy i śmialiśmy się we trójkę. Cieszę się, że dałem się namówić rodzicom na to przyjęcie.

5 godzin później

Violetta

Przyjęcie skończyło się godzinę temu, a ja wciąż myślę o Leonie... Może napiszę coś w pamiętniku... w końcu to było jedno z najlepszych przyjęć urodzinowych jakie miałam.

Drogi Pamiętniku!

Najpierw w Resto poznałam Diego, a potem na moim przyjęciu urodzinowym - Leona... I chyba się w nim zakochałam... Chociaż prawie go nie znam. Cały czas spędziłam z nimi. Dowiedziałam się, że Leon też uczy się w Studio i że uwielbia jeździć motocrossem. Diego twierdzi, że Leon świetnie gotuje. Obydwaj są fantastyczni. Cieszę się, że ich poznałam.

3 dni później

Przeglądałam szafę, żeby znaleźć coś na spacer z Angie i śpiewałam piosenkę:

Ahora sabes que

yo no entiendo lo que pasa

sin embargo se

nuca hay tiempo, para nada

- Violu to ty? - usłyszałam Angie.

- Tak, ale nie mów nic tacie. On nie chce żebym śpiewała...

- Violetto, powinnaś pokazać mu jaki masz piękny głos i zgłosić się na egzaminy do Studio.

- Ojciec nigdy się nie zgodzi.

- Na co się nie zgodzę?

- Na to, żebym chodziła do szkoły muzycznej.

- Nie ma mowy.

- German, przynajmniej posłuchaj jak śpiewa.

German

Nie ma mowy, żeby moja córka uczyła się w szkole muzycznej. To się skończy jak z moją żoną. Nie chcę jeszcze stracić Violetty.

- No dobrze. Zaczynaj.

Y vuelvo a despertar

en mi mundo

siendo lo que soy

y no voy o parar

ni un segundo 

mi destino es hoy

Gdy usłyszałam jej głos, łzy stanęły mi w oczach. Śpiewała zupełnie jak Maria.

- No i? - spytała Violetta - Zmieniłeś zdanie?

- Chcę tylko, żebyś była szczęśliwa. Jeśli nauka śpiewu sprawi, że będziesz, to nie mam nic przeciwko.

- Czyli mogę uczyć się w Studio?

- Tak - uśmiechnąłem się.

- Tato, jesteś najlepszy na świecie! Kocham cię!!! Angie chodź ze mną zapisać się na egzaminy.

Obie wyszły z domu. Mam nadzieję, że nie będę żałował tej decyzji...

Violetta

Nie mogę uwierzyć, że tata się zgodził. Jestem taka szczęśliwa. Będę uczyła się w tej samej szkole co Leon! Chwila. Czemu o nim pomyślałam? I wtedy zobaczyłam Studio. To było spełnienie moich wszystkich marzeń. Na placu przed szkołą uczniowie tańczyli, grali i śpiewali. Panowała tu taka wspaniała atmosfera.

- Ty się rozejrzyj, a ja wszystko za ciebie wypełnię - powiedziała Angie.

Gdy rozglądałam się po korytarzu, ktoś mnie potrącił i upuściłam pamiętnik. Zanim się po niego schyliłam, zauważyłam, że ktoś już go podniósł.

- Przyszłaś zapisać się na egzaminy?

***********

I jak?

Podoba się? :)

Piszcie w komentarzach :)