Rozdział 21

Macie tu dość długi rozdział :)

Mam nadzieję, że się spodoba ;)
Chciałam go dodać jutro rano, ale stwierdziłam, że nie będę was dłużej męczyć ;)

Violetta

- Violetta? Violetta?! Viola!

Otworzyłam oczy. Czułam, że mam mokre policzki nade mną pochylali się Leon, Fran, Lu i Marco. To był tylko sen. Przerażający koszmar i nic więcej.

- Wszystko dobrze? - spytał zmartwiony Leon.

Ja nie odpowiedziałam, tylko wtuliłam się w niego i znów zaczęłam płakać.

- No już dobrze skarbie. Wypłacz się. Spokojnie.

Przez jakieś pół godziny przytulałam się do niego i płakałam, a on tylko głaskał mnie po głowie i uspokajał. Po prostu przy mnie był.

- Już dobrze?

- T-tak.

- Powiesz nam co się stało? Domyślam się, że miałaś koszmar.

Opowiedziałam im mój sen.

 - I wtedy wiedzia-a-łam, że mnie-e nie ko-ochasz. Widziałam to w twoich o-o-oczach.

- Violu spójrz na mnie. Kocham cię i będę cię kochał bez względu na wszystko. Nigdy cię nie zostawię. Przenigdy. Jestem zbyt samolubny, żeby to zrobić - uśmiechnął się delikatnie. 

- Kocham cię Leon.

- Wydaje mi się, że dzisiaj już nikt z nas nie zaśnie - powiedziała Ludmiła. - Fran może przygotuj Violi herbatę albo najlepiej gorącą czekoladę, a ja i Marco jeszcze sprawdzimy zamki w drzwiach. Tak na wszelki wypadek. 

- To dobry pomysł. A czekolada przyda się nam wszystkim.

3 godziny później

Leon

- Violu, co powiesz na spacer po parku? Trochę świeżego powietrza ci się przyda.

- Tak. To dobry pomysł. Chodźmy.

Przez pół godziny spacerowaliśmy, a potem usiedliśmy na "naszej" ławce. Doskonale pamiętam nasz pierwszy pocałunek i szok na twarzy Violetty. Myślałem, że ucieknie albo zacznie na mnie krzyczeć. Cieszę się, że tego nie zrobiła.

- O czym myślisz? - spytałem.

- O nas. Leon, boję się. A jeśli coś się stanie tobie, a nie mi? Ja nie wytrzymam bez ciebie. 

- Violetto Castillo nie waż się mówić takich rzeczy. Clarze nie uda się nas rozdzielić, a wiesz dlaczego? Bo ja kocham ciebie, a ty mnie. 

- A skąd wiesz? - powiedziała. Ona tak na serio?

- A co? Mylę się? Nie kochasz mnie?

- Oczywiście, że cię kocham głuptasie. Najbardziej na świecie. - powiedziała i mnie pocałowała. Najpierw nic nie robiłem, bo udawałem obrażonego, ale długo nie wytrzymałem i odwzajemniłem pocałunek. 

- Naprawdę myślałeś, że cię nie kocham? - zapytała, gdy skończyliśmy się całować.

- Przez chwilę...

- Przepraszam.

- No dobrze. Wybaczam ci, ale tylko dlatego, że masz śliczne oczy.

- Leonie Verdas, Jeśli zaraz nie pójdziesz na tor, to przysięgam, że zaciągnę cię tam siłą!!!

- Lara, co cię ugryzło?

- Mnie?! Jutro masz wyścig,a  siedzisz tu sobie spokojnie i plotkujesz.

- Nie mówiłeś, że masz wyścig. - powiedziała Viola z wyrzutem.

- Chciałem ci powiedzieć, ale przez tę akcję z Clarą zapomniałem.

- No to chodź lepiej na ten tor, bo Lara wygląda jakby się miała zaraz na ciebie rzucić.

20 minut później - tor

Violetta

Leon kazał mi cały czas siedzieć z Larą i Diego. Ja nie miałam nic przeciwko. Fajnie się z nimi rozmawia. 

- Wsiadaj na ten cholerny motor i zacznij w końcu ćwiczyć.

- Nadal jesteś na mnie zła? Przecież tu jestem. Poza tym jestem najlepszy, więc nie wiem po co te ćwiczenia.

- Jak poćwiczysz, korona ci z głowy nie spadnie. Jazda! - krzyknęła Lara.

- No już, już. Baby...

- Skarbie, ja też tu siedzę.

- Ty nie jesteś babą, tylko moją księżniczką - powiedział i pocałował mnie.

- Ooo. Jakie to słodkie. A teraz idź, bo czuję, że niedługo oboje będziemy martwi.

Jak on świetnie wygląda w tym stroju. 

I na motorze zresztą też. Żeby tylko nic mu się nie stało... Nie Viola! Myśl pozytywnie. Leon świetnie jeździ i nic mu nie będzie.

2 godziny później

- Mogę już skończyć?

- Tak. Tylko jutro bądź punktualnie.

- Tak jest wasza wysokość.

Leon poszedł się przebrać, a potem odprowadził mnie do domu.

- Chcesz wejść?

- Z miłą chęcią.

- Cześć dzieciaki!

- Hej Angie! Co u ciebie? - spytał Leon.

- Zaczynam powoli planować ślub. Strasznie dużo z tym roboty.

- Pomogę ci - powiedziałam.

- Dobrze, ale później. Teraz masz Leona.

- Ja też mogę pomóc.

I zaczęliśmy przeglądać wszystkie gazety, zdjęcia i strony internetowe zespołów muzycznych.  Leon oczywiście zrobił nam zdjęcia.

- Dobra. Na dzisiaj starczy. Dzięki za pomoc.

- Nie ma za co - powiedzieliśmy jednocześnie.

- Leon, zostaniesz na kolacji? - zapytała Angie.

- Jeśli to nie będzie problem.

- Oczywiście, że nie. Zawsze jesteś tu mile widziany. Zaraz powiem Oldze, żeby przygotowała jedno nakrycie więcej.

Do kolacji zostało jeszcze pół godziny, więc poszliśmy do mnie do pokoju.

- Mogę ci zrobić kilka zdjęć na pamiątkę? - spytał Leon.

- Dobrze, ale ja tobie też zrobię.

I wyszło coś takiego:

Potem dołączył do nas jeszcze Fede...

...I zrobił nam takie zdjęcie

- Idę się trochę ogarnąć przed kolacją - powiedział. - Tylko grzecznie mi tu.

- Tak jest - powiedzieliśmy razem.

- My też chyba powinniśmy już iść na dół - powiedziałam, a Leon tylko się uśmiechnął. Zbliżył się do mnie i już miał mnie pocałować, gdy do pokoju wparował tata.

- Co tu się dzieje?! Oboje marsz na dół na kolację. Ale już!

Ten to ma wyczucie... Gdy siadaliśmy do stołu dało się wyczuć napiętą atmosferę.

- Pójdę jeszcze po szklanki. Violu, pomożesz mi? - spytała Angie. Nie chciałam zostawiać Leona samego z moim tatą, ale Angie chciała wiedzieć, co się stało.

- Jasne. - weszłyśmy do kuchni. - Wiem, o co chcesz spytać. Leon chciał mnie pocałować i tata akurat wtedy wszedł do pokoju.

- Ten to ma wyczucie... Spokojnie, porozmawiam z nim.

- Dzięki. 

Podczas kolacji nikt nie odezwał się ani słowem. 

- Ja już chyba powinienem pójść. Dziękuję za kolację.

- Odprowadzę cię.

- Violetto, Leon trafi do drzwi.

- German!

- Pan Castillo ma rację.

Ale ja i tak poszłam z nim.

- Trzeba było zostać przy stole. Teraz będziesz miała jeszcze większe kłopoty.

- Jakoś to przeżyję. Kocham cię.

- Ja ciebie też - cmoknął mnie w policzek i wyszedł.

- Wielkie dzięki tato.

- Co ja takiego zrobiłem? 

- Byłeś nieuprzejmy dla mojego chło...  dla Leona. Cały czas patrzyłeś na niego, jakbyś chciał go zabić.

- Bo chciał cię pocałować. Violu jesteś jeszcze za młoda na chłopaka.

- Ty myślisz,  że to miał być nasz pierwszy pocałunek?! Poza tym za trzy dni skończę 18 lat. Nie jestem już dzieckiem!

- Violetto nie tym tonem. Leon ma na ciebie zły wpływ. Nie powinnaś się z nim spotykać.

- Czy ty siebie słyszysz!! W końcu jestem szczęśliwa, a ty zabraniasz mi widywać się z osobą, którą kocham!!!

- Jesteś za młoda na miłość. Jutro siedzisz cały dzień w domu.

- Jesteś okropny. Dlaczego mnie tak unieszczęśliwiasz?! - krzyknęłam i pobiegłam do pokoju. Jak on mógł mi tak powiedzieć? Dlaczego on mi to robi?? Nie może mi zabronić widywać się z Leonem.

German

Może trochę przesadziłem, ale robię to dla dobra Violetty.

- German, wiesz, że powinieneś przeprosić twoją córkę i Leona, prawda? - powiedziała Angie.

- Ty też przeciwko mnie?

- German, Viola ma juz prawie 18 lat. Gdy zakochałeś się w Marii, miała niecałe 17. Musisz pogodzić się z tym, że twoja córka dorasta. A Leon to naprawdę porządny chłopak. Dla Violetty zrobiłby wszystko.

- Chyba masz rację. Trochę mnie poniosło. Dziękuję - powiedziałem i pocałowałem ją.

Gdy się odwróciłem zobaczyłem Violę z torbą.

- Dokąd się wybierasz?

- Idę na noc do Francesci. Chyba nie zabronisz mi widywać się też z przyjaciółką? - widziałem, że ma czerwone i spuchnięte oczy. Co ja narobiłem?! Muszę to naprawić.

- Violetto, porozmawiajmy chwilę.

- Jeśli chcesz mi powiedzieć, że znów się wyprowadzamy "dla mojego dobra", to nie mamy o czym rozmawiać.

- Proszę, wysłuchaj mnie.

- Dobrze.

- Dzisiaj zachowałem się strasznie i masz prawo być na mnie zła, ale wiedz, że cię kocham i chcę dla ciebie jak najlepiej. Nie! Nie przerywaj mi. Angie uświadomiła mi, że twoja matka, była jeszcze młodsza, gdy się w sobie zakochaliśmy i zrozumiałem, że nie jesteś juz tą bezbronną pięciolatką, tylko no... Prawie dorosłą kobietą. Obiecuję ci, że nie będę już mówił ci co masz robić... W każdym razie, nie tak często jak teraz. A co do Leona, zaproszę go jutro z rodzicami do nas na obiad i przeproszę.

- Dziękuję tato - powiedziała i przytuliła mnie.

- Zobaczcie, co znalazłam - powiedziała Angie. Było to zdjęcie na którym był tata, mama, Angie i ja w wózeczku.

W tym samym czasie

Naty

Gdzie jest Maxi? Czekam na niego już pół godziny. Pewnie musiał znów zostać z bratem, ale mógł chociaż zadzwonić albo napisać.

- Natalia?