Rozdział 19

Leon

No nie wierzę. Zgubiłem się w lesie z moją dziewczyną. Co z moim zmysłem orientacji? Viola pewnie jest wściekła. Od 15 minut nic nie mówi.

- Violu... Jesteś na mnie zła?

- Nie. Może trochę. To nie twoja wina, że się zgubiliśmy.

- Właśnie, że moja. Mogłem jakoś zaznaczać drzewa albo nie ciągnąć cię tak daleko w las.

- Leon, daj spokój. Nie jestem zła. Owszem - zgubiliśmy się. Błąkamy się już ze dwie godziny i jest mi zimno - gdy to mówiła czułem się coraz gorzej. Co mi do głowy strzeliło?! - Ale jestem tu z tobą i to mi wystarczy. - dokończyła i pocałowała mnie.

- Znalazłam ich!!! - wrzasnęła nam nad uchem Lara.

- I co się tak drzesz? Nie widzisz, że jesteśmy zajęci? - odwróciłem się z powrotem do Violetty i pocałowałem ją.

- No tak. My was szukamy, martwimy się, Ludmi i Naty się popłakały, a wy się spokojnie całujecie.

- Rozpłakały się? - spytała zmartwiona Viola.

- Tak. Szukamy was już z godzinę no i one nie wytrzymały. Wszyscy się o was martwiliśmy...

- Przepraszamy.

- Właściwie, to ty Violuś nie masz za co przepraszać. To ja powinienem. No więc... Sorry.

- Jakie to było głębokie.

- A ty, Laro jak zwykle wrażliwa. Zgaduję, że znasz drogę powrotną do domu.

I poszliśmy. Przed domem siedzieli wszyscy. Naty spała Maxiemu na kolanach, Lu była oparta o ramię Federico, Fran chodziła w tę i z powrotem,  Marco spał na ławce razem z Diego (komicznie wyglądali przytuleni do siebie), a Cami rozmawiała z Broduey'em. 

- Viola! Leon! - krzyknęła Fran i rzuciła nam się na szyję. Wszyscy od razu poderwali się i też do nas podbiegli.

- Mówiłam, że ich znajdę - powiedziała dumna z siebie Lara.

- Jesteś najwspanialsza na świecie - pocałował ją Diego.

Reszta wyjazdu minęła zasadniczo spokojnie. Parę razy z chłopakami wrzuciliśmy dziewczyny do jeziora, które znalazł Maxi. Zrobiliśmy jeszcze 4 ogniska. Jeździliśmy konno. Generalnie nikt nie poszedł już sam lub bez kredy na spacer do lasu i wszyscy się świetnie bawiliśmy.

Violetta

Szkoda, że musimy już wracać. Fajnie spędzać czas z przyjaciółmi, ale cóż. Wszystko co dobre kiedyś się kończy. Ale jeszcze to powtórzymy. Może w wakacje pojedziemy nad morze... Muszę się jeszcze spakować, bo za godzinę wyjeżdżamy.

4 godziny później

No i jestem w domciu. Olga tak mnie wyściskała, że do tej pory ledwo oddycham. Ramollo też się ucieszył, że mnie widzi, ale był bardziej opanowany. Gdy weszłam do salonu zobaczyłam tatę i Angie. 

- Cześć Violu. Dobrze, że jesteś. Muszę ci coś powiedzieć.

- Tato, coś się stało?

- Nie. W zasadzie tak...

- Ale się nie przeprowadzamy, tak? Proszę powiedz, że tu zostajemy. Ja nie chcę wyjeżdżać!

- Violu spokojnie. Nigdzie nie jedziemy.

- Oo... Przepraszam po prostu, nie chcę stąd wyjechać. Mam tu Angie, szkołę, przyjaciół, Leona...

- Wiem, ale do rzeczy. Nie wiem jak ci to...

- Ja i twój tata planujemy wziąć ślub - przezwała mu Angie. - A ty pomożesz nam wszystko zorganizować.

- To prawda tato?

- Nie cieszysz się?

- Cieszę i to strasznie! Oczywiście, że ci pomogę. Wybierzemy dekoracje, porozsyłamy zaproszenia, umówimy się do fryzjera, kosmetyczki, wybierzemy suknię...

- Powoli Violetto. Wszystko w swoim czasie - zaśmiała się Angie. - Mam tylko jedną prośbę. Nie mów na razie nikomu. Chcę, żeby to była niespodzianka.

- A mogę powiedzieć chociaż Leonowi? Nie lubię mieć przed nim tajemnic.

Angie i tata popatrzyli na siebie.

- No dobrze, ale tylko Leonowi.

Poszłam do swojego pokoju. Tak się cieszę, że tata i Angie będą razem. Siostra mamy zostanie moją nową mamą. A ja będę jednocześnie jej siostrzenicą i przybraną córką. Jak dobrze, że tata zerwał z Jade. Ona była straszna. Zupełnie różna od mamy. Angie to co innego. Na pewno będziemy szczęśliwą rodziną. Muszę zadzwonić do Leona.

- Hej! Co u ciebie?

- Nic właśnie się rozpakowuję. Już się za mną stęskniłaś?

- Szczerze. Tak i to bardzo, ale nie o tym chciałam ci powiedzieć.

- Czyli nie dzwonisz, żeby mi powiedzieć, że mnie kochasz?

- Nie. 

Cisza.

- Leoś obraziłeś się na mnie?

- Trochę.

- A jeśli ci powiem tajemnicę, której nie możesz nikomu wyjawić, to przestaniesz się gniewać?

- Może. Co to za sekret?

- Angie i mój tata biorą ślub!

- Nie żartujesz? Nasza Angie? To świetna wiadomość!

- Tylko nie mów nikomu. To ma być niespodzianka.

- Okey. Milczę jak grób.

- Leon...

- Słucham.

- Kocham cię najbardziej na świecie.

- Ja ciebie też słońce. Bardziej niż kogokolwiek i cokolwiek innego.

- Nawet bardziej niż siebie? - zaśmiałam się. Spodziewałam się, że powie "prawie tak samo ja siebie".

-Tak. Kocham cię bardziej niż siebie i pamiętaj o tym. Do zobaczenia.

- Do zobaczenia, mój ty książę z bajki.

Usłyszałam jego śmiech i rozłączyłam się. Potem usiadłam do komputera i wydrukowałam resztę zdjęć z naszego wyjazdu.

Uwielbiam moich przyjaciół. Są cudowni. Koniecznie musimy powtórzyć taki wypad całą paczką. Gdy wklejałam zdjęcia do albumu dostałam sms-a od nieznanego numeru: "Jeszcze z tobą nie skończyłam. Leon będzie mój, a ty nic nie będziesz mogła zrobić. Dla twojego bezpieczeństwa, radzę ci z nim zerwać do jutra".

**********

I jak? 

Podoba się? :)

Piszcie w komentarzach.

I w ramach rozrywki...

Wykreślanka!!!

Kto odpada jako pierwszy? :)

Piszcie w komentarzach :)